Μια φορά στο χωριό είχε κάνει πολλές βροχές και το ποτάμι φούσκωσε από τα νερό και στο κατέβασμά του έκανε πολλές καταστροφές. Ανάμεσα σε αυτούς που έπληξε η Θεομηνία ήταν και ο Θόδωρος ο Ντερμεντζής, που είχε ένα νερόμυλο στο ΝΔ μέρος του χωριού. Ο νερόμυλος ήταν χαμηλά στο ποταμι, όπου είχε ο Θόδωρας και ένα γουρουνοκούμασο με το γουρούνι, ζώο απαραίτητο για κάθε αγροτικό σπίτι την εποχή εκείνη. Στην άλλη μεριά του ποταμιού και από ψηλά ήταν το σπίτι του Λάζαρου Τσαπάρη, ήταν δηλαδή γείτονες και τους χώριζε το ποτάμι της Σκοπιάς. Ο Λάζαρος βλέποντας το ορμητικό νερό άρχιζε να φωνάζει στο Θόδωρα από ψηλά να φύγει για να μη τον πάρει το ποτάμι με το γουρούνι του και την καλύβα. Σ’ ένα γάμο της ίδιας εποχής τα λόγια του Θόδώρα μελοποιήθηκαν από τους μουσικούς του χωριού και έγιναν τραγούδι που έμεινε και τραγουδιέται μόνο στη Σκοπιά, ενώ χορεύεται χασάπικος.
Φύγε από κει βρε Θόοδωωρα
να μη σε πάρει τοο ποοτάμι
εσένα και το γουρουούνιι σου
μαζί με την καλυύβαα του. (επαναλάμβανεται)
Από την εργασία του Λεωνίδα Ζώλη με τίτλο: "Σκοπιά, ιστορία και παράδοση"
Στην εργασία της Γαζέας Βασιλικής και σύμφωνα με τη Σοφία Βότσκου τα λόγια του τραγουδιού είναι τα παρακάτω:
Φύγε από κει βρε Θόδωρε
να μη σε πάρει το ποτάμι
όπως στο πήρε το γουρούνι
μαζί με την καλύβα του
και σου το πήγε το γουρούνι
μαζί με την καλύβα του
στου Σταύρο Μέλο το χωράφι
